Toxos e veña máis toxos,
froles que espiñan as mans,
dedos que pintan as noites,
soles que morren nun mar.
Non atopo nin un chisco
de ledicia neste andar
arrastando nos pés desfeitos
polos camiños do mar.
Ven o outono, ¡xa o teño!
Ven o inverno, ¡xa está!
Ven a tristura con máis.
----------------------
