LIBROS EN GALEGO

MERCA AQUÍ OS TEUS LIBROS

MERCA AQUÍ OS TEUS LIBROS
ENVÍO DE BALDE

viernes, 31 de octubre de 2008

En dúas linguas

Mh-playa
 
Yo me presenté como poeta
y él no creyó mi profesión.
Le parecía cosa de Planetas,
Cervantes aplaudidos
por Majestades regias,
nombres desconocidos
asociados a un cheque.
 
Pois non, meu neno, non.
 
Poeta é ser bohemia,
canalla con un verso
bailándoche no sangue
que ven do corazón.
 
Barajé ante sus ojos
las cuartillas que escribo,
destapé manuscritos
con mi nombre maldito,
dejé que contemplara
la flecha de mi firma.
 
Esta soy yo.
 
Eu son a que escribo de cote
entre catro paredes
esquecida e soa.
 
Eu son a que sae a ventá
cunha presa de froles.
 
Eu son a que vive nunha illa,
nista cárcere miña,
celda que non merquei.
 
Eu son canalla, bohemia e maldita
poeta ao meu pesar.

 

jueves, 30 de octubre de 2008

En dúas linguas

Retrato Pop Estilo Warhol
  Arte con Tus Fotos
    Pop Art Photos
 
 
Sigo esperando
tu regreso,
amor mío.
No importa la distancia
porque sé que el camino
es un libro sin capítulo
para olvidos.
 
Eu agardo unha carta
cunha rosa máis un bico,
unha canción silenciada
na letra que ven escrita.
 
Eu agardo un anaco
contado da túa vida
para atalo a un anaco
da miña vida vivida.
 
Eu agardo sen presas
sentada a beira da ría,
debullando pensamentos
que van enchendo os días.
 
Te espero sin preguntas
con mis respuestas vacías,
no hay un por qué esperando
al porque explicativo.

miércoles, 29 de octubre de 2008

En dúas linguas

 
 
 
Llegué a mi nada
y te vi,
y pensé que era cierto
que tú existías;
tenías un nombre,
decías el mío,
me llamabas reina,
raíña
raíña
e eu xa cría
que era a raíña
cun rei para amarme
da noite ao día.
Ti eras o rei,
eu era a raíña,
ergín un castelo
de pazo dos fillos,
puxenche de nome
don Juan queridiño
e perdín o norte
amando a cotío.
 

martes, 28 de octubre de 2008

En dúas linguas

 
 
Podrás comprar mi mano,
hacer que firme
blancos contratos,
deslizar el oro
por mi anular,
plantarme un beso
ante el altar.
 
Pero o meu corazón no mercarás,
seguirá piando por outro lar,
suspirando polo príncipe perdido,
soñando co remate do axuar.
 
Pero o meu corazón será a pomba ceibe
voando pola cárcere da comodidade;
levará loito atá que asinemos
o contrato de isto é o remate.
 
Entón quitará o loito,
poñerá roupa nova,
irá cara o outro
levando os mesus pés
por aquel carreiro
que tanto pisei.

jueves, 23 de octubre de 2008

En dúas linguas

 
 
Quererte es cooperar con el destino,
decir que sí,
guardar el no,
pensar en ti.
 
Quererte é esquecerme de min,
poñer o teu nome na miña axenda,
escoitarte cando cae a noite,
agardarte os días que non chegas.
 
Quererte é soñar que ti me queres,
deixarme ilusionar cando me bicas,
sentirte o meu carón a todas horas
estés ou non,
sempre moi preto
sinto o teu amor.
 
Quererte es no escuchar a los que dicen:
él no te ama,
quiere a otra,
pierdes el tiempo,
no seas tonta,...
 

lunes, 20 de octubre de 2008

Lume na eira

Grow Poster
 
 
Collemos un camiño cara nós
e chegamos xuntos
ata o naufraxio
do reencontro
dos corpos espidos de reloxos.
Cala.
Non digas nada.
Deixa que falen
só istas lapas.
 
Lapas na eira.
Lapas na cama.
Lapas na casa.
Lapas que nadan
en dúas sábanas.
 
Chegamos xuntos ao mesmo porto,
xuntos subimos
ata o cumio,
alí ficamos.
¡Qué cale o mundo!
¡Qué non apaguen o noso lume!
 

__________________________________________________
Correo Yahoo!
Espacio para todos tus mensajes, antivirus y antispam ¡gratis!
Regístrate ya - http://correo.yahoo.es

jueves, 16 de octubre de 2008

Lume na eira

Amanecer, 1965 Lámina por Roy Lichtenstein
 
 
O ceo contaxiase
conosco,
alí,
olla a lumarada naquela nube
dende a igrexa á mar que dorme.
 
Lume enriba,
abaixo lume
e polo medio
queimado todo.
 
Lapas ardendo,
Pel niste ceo,
Bicos dabondo.
 
Somos dúas lapas que se unen
Aquí a baixo
Atá aló lonxe
Onde o día morre coa noite.

miércoles, 15 de octubre de 2008

En dúas linguas

 
Escuchad mi voz en el espejo,
un susurro de brisa a los celos,
la mirada cayendo en los labios,
un quejido de fiera.
 
¡Son eu!
Sí.
Yo.
¡Eu!
 
Eu son a que bica cada verso,
eu son a Yolanda que navega,
eu son Sofía cando berro,
eu son María coa ferida aberta
neste peito meu,
pano de bágoas
de min mesma.
 
Son mis dedos los que teclean
estos folios doblados en dos lunas:
una cara pintada con Cupido,
la otra teñida de sonrojo.
 
¡Sí!
¡Soy yo!
Eu
¡Yo!
 
Son a que lle pon froles ao amor.
Son a que crava coitelos en cada rego.
Son a que erge unha bágoa de pesar
con istes dedos
Nun teclado alleo,
roubando o meu
coma unha fera.
 

LIBROS