Non podo con este corpo
que cae feito anacos
coa tristura ferindo
o alento con buratos.
Vou andando pouco a pouco,
vou apurando o paso,
vou correndo cando corro,
vou pasiño, paso a paso.
Enriba levo o caldeiro
que molla a chuvia que cae
dunha nube non ensoita
aberta en unha canle.
-----------------
