LIBROS EN GALEGO

MERCA AQUÍ OS TEUS LIBROS

MERCA AQUÍ OS TEUS LIBROS
ENVÍO DE BALDE

martes, 31 de marzo de 2015

Xardín de papel

Debuxo dragóns pequenos,
mesas cun home-dragón,
nunha silla pequeniña,
un neno azucre limón.

Deixo o xornal pintado
co café quente marrón
na taberna onde falan 
dos segredos do amor.

Sego debuxando soños
nas escaleiras que subo
poñéndolle dúas caras
aos mamíferos máis feros.

Collo montañas coa boca
polo outono dos castiñeiros
e voy facendo un xardín
a altura deste tempo.

-----------------

Xardín de papel

Pola rúa camiñando
vou buscando os xardíns
que poñen verde o cemento
e ledicia danme a min.

Sentome nunha solaina
diante da porta do Non,
un alto teito me fala
decindome outro non.

Máis adiante un espello
ponme nome sen querer:
a poeta que aínda soña
cando a primavera ven.

Deixome caer enteira
nun cachiño de papel.
Parece que xa estoy viva
no meu xardín de papel.

-------------------

martes, 17 de marzo de 2015

Verbas ceibes

Sintese dono do mundo
subido os seus zapatos,
é o tei dun bo negocio,
padriño de non sei cantos.

Non o tocan as tristuras
con desacougos que pesan
no peito coma o coitelo
que te mata co puña.

Ten muller, ten namorada.
Ten coche, ten casa grande.
Ten unha meniña loira.
Ten un pai con moitos cartos.

------------------

lunes, 16 de marzo de 2015

Celebracións de poeta

É un bo día para celebracións,
para unha festa,
para cumprir os gustos,
para adornar a vida.

Cubro a miña neve.
Deixo de cavilar.
Corro.

Non quero determe agora
no barullo dos pensamentos.

Fuxo.
Sintome entusiasmada sen saber
onde está a ledicia que non teño.

--------------------

sábado, 7 de marzo de 2015

As poesías de Yolanda Smith

1

Non me namoran as froles
nin os carballos dos montes,
non me sacan o sorriso
os toxos que contan contos.

No meu deserto só hai
silencio i moito enoxo
polo camiño onde ladra
o lobo cando eu soño.

Queren matarme os soños,
quitarme a miña lúa,
esa que sempre alumea
cando as estrelas morren.

Non deixarei o camiño
sen escribir nos balados:
eu son a pintora disto,
eu son a poeta tola.


2

Non me chega esta forza
para loitar cos meus dedos
nun teclado sempre alleo
porque os pobres nada temos.

Somos coma un burato
onde botas i non queda
o millo que tiraches
no hórreo de pao vello.

Tes que volver a prantar
graos poa túa leira
nos regos que ti abriches
coas mans facendo dentes.

Veña adiante, adiante sempre,
que xa sorríen os demos
pensando que es area
na terra onde naceches.

-------------------

miércoles, 4 de marzo de 2015

Poeta pantasma

Voume alonxando da que fun
e achegando a que son:
a poeta que fala pro falar
xogando coas verbas de sempre.

Son o lóstrego apagado
abaneando as follas
onde baduan as letras
que caen polos meus dedos.

Un burato fondo enchen
unha i outra i tantas
letras sen que a ninguén lle importe
este inferno, o meu inferno.

--------------------

LIBROS