Vou andando e atrás levo
ó Caín cunha maleta
sempre chea de tristuras,
sen oco para unha festa.
Marcha, Caín, e non volvas,
marcha por onde viñeches,
eu a ti non te preciso
para estreitar carreiros.
Caín segueme amodo
polas rúas do deserto
co sorriso do que ríe
cando caes e non erges.
Marcha, Caín, a otro lado
onde precisen un demo
para poñerlle un freo
a ledicia que os enche.
Enviado desde Correo Yahoo!
La bandeja de entrada más inteligente.
