¡Ai cómo fuxe o tempo!

Cada minuto un adeus,

cada segundo un ola

na cadea do reloxo.

 

¡Ai cómo fuxe o tempo!

¡Ai como un ano vai tras outro!

 

Quero viaxar ao día

que morre e xa non volve

e caeme enriba outro

día sumando máis morte.

 

------------------

 

http://tiendacoruna.blogspot.com/

O ceo nas mans

Ao subir sinto o ceo

tocando as miñas mans,

cheos de estrelas os dedos,

coa lúa pola man.

 

¡Quén puidera ali quedar!

Tan arriba, lonxe, lonxe,

e nunca volver atrás.

 

Arriba só teño diante

o Deus que din que está.

Abaixo teño aos que queren

deixarme sen traballar.

 

 

--------------------

http://unacancionparati.blogspot.com/ 

Isto é o amor

 

Recitas a Neruda

para encherme os oídos

co amor escrito.

 

Calo os meus poemas,

mási fríos, menos presurosos,

i escoito a música

das letras nos teus beizos

bailando un bambeo.

 

Isto é o amor. Creo.

Outra vez na miña illa

Malia o medo, sego

ata a cume i ali

deixome caer.

 

Esgotei as forzas.

 

Os meus ombros xa non poden

co peso da culpa.

 

Perdín,

i regreso a min procedente

dun eu derrotado.

 

Outra vez estou na illa,

na miña illa aillada

coas mans conxeladas

polo meu frío.

 

----------------------------

 

http://unacancionparati.blogspot.com/

 

http://tiendacoruna.blogspot.com/

Alerxia

Alerxia teño,

e non a pole,

dame alerxia

a xente ruin.

 

¡Qué pesadelo

é aturalos!

Sempre fuxindo,

sempre atopándome.

 

¿Por qué me elixen?...

Ninguén resposta.

 

Eu son a vítima,

eles os demos,

xuntos estamos

no meu inferno.

 

-----------------------

 

ROUPA

PARA XENTE

SEN CRISE

 

Estamos en

 

http://diariodeunamissculta.blogspot.com/

Ao final

 

Ao final non estabas,

ao principio tampouco,

hai unhas semanas

eras compañeiro

da que foi a outra.

 

Representas para min

un amor de ida e volta:

unha realidade uns días,

unha irrealidade outros.

 

Agora estás aquí,

mañán preto doutra moza,

pasado gañas un novo

corazón que pide axuda.

 

--------------------

 

http://unacancionparati.blogspot.com/

Camiñadas diarias

A idade xa me mata coas calorías que queimo nas camiñadas diarias dun vou e veño con presa.   Desfilo chea de roupa os días do frío inverno, sego de xira en verán polas rúas do inverno.   Moito inverno, tanto inverno, eu sempre atopo inverno, nos recunchos aos que acudo, nos terreos onde aterro.   --------------------------   http://diarioescritoraanonima.blogspot.com/   http://unacancionparati.blogspot.com/   http://tiendacoruna.blogspot.com/

Ti fuxías de min

 

Cheguei ao final

e non estabas,

volvín ao principio

e atopeite.

 

Atropeleime coa presa

de ter protagonismo

na nosa novela.

 

Ti fuxías,

eu seguía,

ti non viñas,

eu estaba.

 

¡Cánto tempo perdido

entre liñas escritas

a catro mans!

¡Cánto!

 

-------------------------------

 

http://tiendacoruna.blogspot.com/

 

http://unacancionparati.blogspot.com/

 

http://diarioprincesaletizia.blogspot.com/

 

Silencio

 

Propoño non falar

para acadar o silencio.

Escoita...

Non hai ninguén.

Todos calados.

O meu nome está calado

nos teus beizos pechados

e o teu nome esquecido

polos meus beizos abertos.

Non existes.

Non estou.

Só hai silencio.

Nada máis.

 

&&&&&&&&&&&

 

http://diarioescritoraanonima.blogspot.com/

 

http://poesiassolidarias.blogspot.com/

 

http://tiendacoruna.blogspot.com/

Dando puñadas

Pedras mortas a millóns

non deteñen a miña man

que vai fuxindo axiña

nun perigoso camiñar.

 

Desfeitos teño os dedos,

despoxados de agarimos,

de tanto barallar cartas

un ano e outro tamén.

 

Eu soño dando puñadas

a parede que me conten.

 

Sempre pedras no camiño,

sempre a camiñar vou eu.

 

-------------------------

 

http://cronicasenverso.blogspot.com/

 

http://diarioescritoraanonima.blogspot.com/

 

http://poesiassolidarias.blogspot.com/

Non teño novas

A nova é que non teño

novas.

 

Só rumores

no meu peito

botan lume

á mesma leña.

 

Son como a boneca vella

cun vestido deste tempo.

Outro traxe máis.

Vermello.

 

----------------

 

http://poesiassolidarias.blogspot.com/

 

http://tarotgalicia.blogspot.com/

 

http://yoganodineroeninternet1.blogspot.com/

Envexa

 Andrés sempre estaba metido en liortas para defender aos compañeiros ata que se decatou de que os amigos non lle tiñan a alta consideración que el pensaba. Volveuse desconfiado. Pensaba que os amigos se querían aproveitar de el. ¿Envexa? Quizáis. Dende que tiña parella xa no chamaban.
 
 Volverono a chamar cando souperon que Andrés deixaba a Sabela. Uns deronlle o pésame, outros preguntáronlle se xa iniciara unha nova relación.
 
 -Sí -díxolles-. Atopei outra divorciada e estou tolo por ela.
 -Ti cambias máis de moza que de pantalóns.
 -Alma é a definitiva.
 
 Non o foi. A seguinte foi Iris, unha madrileña que deseñaba xoias. Despois veu Berta.
 
 Con Berta sentou a cabeza.
 
 -Vou ser pai -díxolle a un compañeiro de traballo.
 
 O compañeiro nen sequera lle deu a noraboa. Era ben certo que o envexaban, carallo, pensou Andrés.
 
 
--------------------

 

http://poesiassolidarias.blogspot.com/

Segredos nas horas mortas

Ninguén comprende

que me distraian

os segredos amigos

das horas mortas.

 

Acadei o éxito.

Veu o fracaso.

Dun xeito ou outro

ficou o fracaso.

 

Despexouse o ceo.

Volveron as nubes.

Máis segredos chegaron.

Fun quedando soa.

Rematei a búsqueda

Busquei fora de min e non atopei amizade, non. Aburrín as horas buscando, perdín o tempo esperando. Ninguén chegou e eu agardaba a alguén aínda. Rematei a búsqueda hai tempo, moito xa, e deixei de crer nos imposíbels.

O meu ruxerruxe

Sinto un ruxerruxe
cando estás preto
e sego sentíndoo
cando lonxe estás.

Voy polas cidades
cos meus ruxerruxes
buscando en outros
o que ti non das.

Xa non me relaxan
as cousas sinxelas
que eu desexaba
antes de laiar.

G/C: Non ten calor nin ten frío

1   A chave do corazón tireina onte ao río.   Non quero amor que mata libertades máis queridas.   Non veñas buscando amor onde está prohibido.   Vaite lonxe, moi moi lonxe coma os lóstregos que asubían.   O meu corazón pechado non ten calor nin ten frío.     2   Prohibido enamorarse he escrito en mi agenda por si al verte olvidaba lo que sufro por quererte.   Intento hacerte mío y yo me voy deshaciendo en un intento imposible de escalar tu pensamiento.   Entre un intento y otro se me borra de la agenda mi promesa de no amarte y regreso al sufrimiento.

Nada

Nada e nada é menos i vai restando en moitos menos infinitos atá soterrarme en nada.   Son nada.   E aínda ergo a cabeza retando ao mundo nunha loita que fica en nada.   Son nada.   E aínda pinto os beizos sempre pola mañán de vermello trunfante en nada.   Son nada.   E aínda non penso en que sempre serán os meus días iguais atá quedarse un tras outro i outro máis en nada.

G/C: Eu sería frol

1 Hoxe quisera voar i non voltar máis. Lonxe, moi lonxe, onde o pasado fora silencio, eu non tería dor. Lonxe, moi lonxe, oonde o futuro medrara nos regos do presente, eu sería unha frol. Lonxe, moi lonxe, onde ninguén puxera nomes o meu camiñar, eu tería libertade. Hoxe quisera voar i non podo erger cos dedos istas ás. 2 Me voy y regreso y quedo y marcho y estoy y no encuentro la paz que no hallo. Mis dedos recorren el papel manchado con las vomitonas de mi abecedario. Poemas y cuentos, relatos y versos, una estrofa larga recorriendo el viento, un verso que queda suelto en mi aliento. Yo soy la que escribe los versos que mueren en mi firmamento. La otra que miran... sólo es mi sombrero. ----------- Froles na casa

A folla nova da primavera

Ola i adeús i outra vez ola. Así vaise a vida, pouquiño a pouco, ata afogar.   Hoxe somos a folla nova da primavera, mañán xa rematou o verán e ven un outono a vernos decindo vas finar.   Chegará o inverno un día sen chamar i deixaremos bágoas, ou non, quén o saberá.

G/C: Fillo de nai sempre

1   Fillo di i deixa encher a boca coas catro letras que escoita o neno i cala, o neno, i ela segue decindo fillo cando o pai di quieto.   Fillo de nai sempre.   O pai é o convidado na casa da nai, un máis, non menos, pero a nai é a árbore que o acolle nela.   Fillo de nai sempre.     2   El niño es un huracán quieto en sus brazos. Se deja arrullar por la palabra hijo y dice mami, lo único, con mimo.   En los brazos del padre se vuelve arisco e inicia un molino de pies en círculo.   Vienen los gritos como una tormenta que promete más brío.

Eu, a poeta

1   Soa como a lúa na noite sen estrelas.   Soa como a porta que pecha o silencio.   Soa sempre soa estou no universo.     2   Son un verso sen rematar no medio da estrofa que está demáis.   Existo, non existo, estou, non estou nun vivo ou non vivo de resposta non.   Para min existo, para os outros... non.

Eu, a poeta

1   Non me faledes dos anos que xogaba coas bonecas, dos soños que fuxiron, do que lembro.   Eu quero unha fiestra aberta sempre á hora veciña que se achega.   ¡O presente!   Iso, só iso quero.   ¡Un intre só!     2   Mañán será hoxe i hoxe onte i onte antonte i adeús adeús.   ¡Qué axiña morren os días vividos!   Ola y adeús.

Nadal 2009-10: Vaite Nadal que xa cansas

1   Non sei se eu son dos Reis ou prefiro o Noel.   Postos a elexir elixo todo o que han traer.   Poño as mans pra que mas enchan con moreas de ledicia.   Quito as mans cando me botan carbón pra pintar os días.     2   Alumean o Nadal ao carón do Corté Inglés, non alumean os cartos nos petos de quen non ten.   Vas camiñando sen peso un ano máis o que ven. Probe fuches, probe es, probe serás no 2010.   Vaite Nadal que xa cansa o engano que ti es.   Vaite co teu Deus Consumo a onde haxa pra te ter.

Nadal 2009-10: Os Reis que veñen

Puso un agasallo nas súas mans de neno e recolleu o sorriso de quen aínda cre nuns Reis que veñen do lonxano Oriente.   ¡Bendita a inocencia!   ¡Qué boa a nenez!

G/C:Sempre soa

Vestido branco   Prezo: 33 euros           1   Hoxe non sei qué decir porque xa dixen moito, tampouco sei calar hoxe o que che conto.   Chega a noite cedo i eu sego tan soa coma estaba onte, antonte, e sempre soa.   Por riba xa me bota a vida outro outono para atarllo ao corpo.   Van xa unha morea de setembros gastando os veráns do meu corpo.     2   Todo igual.   Nada cambia.   Yo sigo abrazada por el eco de mi voz apagada en un papel.   Me invento.   Me reinvento.   No dejo de ser llama de vela que arde, no acaba y continua.   Regreso a mí.   Quedo en cera.   Una torre se levanta buscando el abrazo de dos lunas congeladas.   Se derrumba.   Igual que mis sueños.