Aínda eres unha paisaxe viva
i sempre estarás viva
na certeza desta filla,
a túa sempre filla.
Mamá...
Eres un estremecemento
no meu eu sen acougo
niste memorial de lembranzas.
Mamá...
Achegome coma unha onda
sobre un libro de area,
humidamente, buscándote
i só están os teus pulsos
mortos,
fuxindo
dos teus brazos abertos...
------------------
