Trovadora de min, trovadora de outros

Calo. Sei que non debo falar máis. Falar é perder, perder é caer, caer é non ter. Por iso calo. Resisto na miña loita. Mañán pode ser un día de colleita se hoxe gaño calando tanto coma digo co meu silencio.

Trovadora de min, trovadora de outros

 

Ía rematar na estrada

e rematou na beirarúa

coa lingua botada cara fóra.

 

Viña a Señora

co seu fouciño

a poñer fin

aos catro días.

 

Non choraba por él

senon por ela, a gata loira,

aquela última moza que tivo,

a derradeira que non sabía

o traxe negro que lle poñía.

 

Quiso sorrir

e foise indo

no derradeiro tren;

adeus, adeus,

ía él decindo.