Fuxiches, amor,
como fuxiron
os que me amaron
ata o delirio.
Todos bicaron
a poesía
e alarmaronse
coa prosa escrita.
Fuxiches ó saber
que teño prosa.
¡Meu probe!
Eu son verso e prosa,
un rego que non rima,
unha rima que chora,
un choro sen un pano,
un pano nunca enxoito.
¿Chef por primera vez? - Sé un mejor Cocinillas.
Entra en Yahoo! Respuestas.
