Amsterdam asemellaba o paraíso
naquel viaxe de nós os dous.
Non había berros pola noite
de nenos que pedían biberón.
Percorrimos rúas dando a man
á ledicia dunha lúa de mel
tan larpeira como aquela tarta
que foi a estrela do mantel.
Namoreime da casa pintada
coas cores dunha postal,
deixeime mollar na praía
polas augas doutro mar.
Estaba, sin sabelo,
descubrindo o paraíso
que ía ser sempre un oasis
á beira dos teu sorriso.
----------------------------
