Teño que erger as mans
da derrota que mas deixan
debaixo do chan que mata
os meus soños de poeta.
Sentome ao meu carón
pensando nas verbas ceibes
que van saíndo a poucos
pola rúa dos Desexos.
Eu quero volver a ser
a pantasma máis poeta,
unha muller que se ceiba
nos versos que nacen dentro.
Se que podo. Sí, eu podo
ser poesía se quero.
Serei as follas que move
o vento co seu alento.
--------------------
