Non esquezo al aldraxes
nin perdoo aos cabróns
díxolle a rosa ao toxo
cando él non lle falou.
A toxeira non falaba,
a rosa tamén calou
e veu o lume queimando
o chan onde Deus prantou
unha rosa pequeñiña
con bágoas ceo azul.
O toxo ardía queimando
as herbas do corazón
dunha coteira agochada
polo fume dun tizón.
--------------
