Perdera...

 

Gañaba.

Perdías.

Xogaba o coche.

Corría o risco de perder.

Perdía.

Gañabas.

Xogaba o anel...

¡Imprudente!

Unha gorxa estourou

cando o meu anel foi teu.

Perdera...

Outra vez.

Marchei na túa Harley vella

Ti non estabas.

Eu atendía as uñas i pensaba...

Fóra pechaba a última tenda.

Ti xa estabas.

Eu atendía as túas queixas.

Fóra deixaras a Harley vella.

Ti aínda seguías demorando o tempo.

Eu estaba na hora de decidir...

¡Voume!

¿Qué?

¡Voume!

Marchei na túa Harley vella

lonxe, lonxe, lonxe,

moi lonxe.

A cabeza nos pés

 

A cabeza está nos pés,

o corazón xa non está,

as mans bailan polo corpo,

ti dúbidas se hai máis

novidades neste xogo

cos dous estamos a xogar,

enchendo de fantasía

a noite por rematar.

Non estou agarimosa

 

Adiante, ide pasando

polo arco dos desgustos.

Non hei de ser eu a única

muller co pano que chora

as bágoas que non boto.

 

Ide pasando, carallo.

Non estou agarimosa.

Hoxe teño o coitelo

como a garabata posto.

 

A xente que me rodea

ven a abellarme as rosas

e tolean ao ver tantas

espiñas neste meu corpo.

 

Ide pasando axiña

que a tolemia tenvos tolos.

 

A xente xa se decata

de  que son rosa obrigada

a estar na beira do monte.