Adiante, ide pasando
polo arco dos desgustos.
Non hei de ser eu a única
muller co pano que chora
as bágoas que non boto.
Ide pasando, carallo.
Non estou agarimosa.
Hoxe teño o coitelo
como a garabata posto.
A xente que me rodea
ven a abellarme as rosas
e tolean ao ver tantas
espiñas neste meu corpo.
Ide pasando axiña
que a tolemia tenvos tolos.
A xente xa se decata
de que son rosa obrigada
a estar na beira do monte.
