Un bo feixe de dúbidas

 

Recollín as miñas dúbidas

e viaxei cara as tús.

Imposible foi sumalas;

liquideinas nunh poxa,

na que o comprador pedía

preguntas e non respostas.

 

Ahí levas un bo feixe,

pensei cando din a volta.

Un noivo neoiorquino

Teño un noivo neoiorquino,

fillo dun conde con cartos

ao que lle gustan o queixo,

os callos i o tabaco.

 

Fuma tanto como fala

das finanzas vaticanas

e deixa o botafumeiro

cando os espíritos cantan.

 

Un día gañou un premio

por innovar no traballo

i pensei que xa morría

o mesmo fin de semana.

Crise fóra e dentro

Preciso afastarme de min

i desta vida imposíbel.

 

Non podo.

 

Non.

 

O meu tempo está cheo

cun traballo que me mata.

 

Crise teño fóra e dentro.

 

Non podo.

 

Non.

 

Estou esgotada

i non sei saír

do límite dos meus límites.

Vida debullada

 

Debullo a miña vida

nunha historia chea de dúbidas

onde as preguntas

non teñen respostas.

 

Non esperes emocións

neste conto que che conto,

que está na miña fronteira

con inimigos dabondo.

 

É unha vida estafada

na perigosa existencia

de quen quere un anaco

i non lle dan pan pos dentes.

Medo epidérmico

 

O meu futuro é crise.

Non hai cambio.

Todo negro.

A longo prazo só teño

un tunel crebacabezas.

Retrata a realidade

iste medo que xa teño.

Medo epidérmico o meu,

poderoso sentimento.

Nace a ledicia e morre

 

¿Felicidade?

Pouca.

Nace a ledicia

e morre

aínda pequena.

Protexo o momento

coas mans frías.

Tapo un intre.

Gozo.