Eu, a poeta

Fun cara ti coma unha bolboreta que chega e non fica a beira de ninguén.   Ti sempre no teu teito ollando o meu voar dun barco a un porto, dun porto a un mar.   Voltaba e alí estabas piando ao eu pasar.   Sempre ti agardabas. Sempre eu a voar.

Mi chico, mi chico

Vou cara ti aínda que non estés porque sempre estás no meu cabilar.   Mi chico, mi chico, chámote sen nome.   Mi chico, mi chico, aínda estou lonxe.   Mi chico, mi chico, axiña te atopo.   Ti estás pensando tamén no meu nome, na túa raíña da cidade da Torre, a que tanto escribe, a que tanto conta, a que che adica os versos da noite.