Recibín outra vez ao Alexandre. Veu a cear con dez mestres da Universidade de Santiago. Facía tempo que non sentaba a tanta xente á mesa. Se mal non lembro, a última vez foi cando o meu Uxío fixo misa nova na Colegiata. Rouco cria que dixera misa na Catedral, pero eu opúxenme. O meu fillo é coruñés, e un bo coruñés ten que decir a primeira eucaristía na súa cidade.
Como decía, Alexandre veu a cear. Trouxo unha chea de mestres de informática para convencerme do futuro dos seus investimentos.
-Galicia será el Hollywood de los dibujos animados, condesa.
¿Condesa? Ía decirlle que era a duquesa de Monte Loureiro, pero lembrei que estaba interpretando a condesa do Banco ise que non nomeo.
-Haremos una serie cómica sobre María Pita.
-¿Pos nenos?
-Aos nenos gostanlles as guerras, tía.
-¡Ai, Eviña! Ti queres botar a nenez dos inocentes a perder.
-El principal público de los dibujos animados son los adultos, condesa.
Na miña mesa os únicos que se animaban eran os mestres. Estaban acabando con todo o meu albariño. Excuseime e corrín á cociña.
-¡Pepe! ¿Onde andas, carallo? Pecha a adega rapidiño.
-Xo fixen, duquesa.
-¿Cántas botellas me quedan?
-Mellor digolle as que beberon: seis por cada mestre.
-¡Valgame Deus!
-Aguantan ben o viño, duquesa.
Eu no tiña tan claro. Moito recei. Se a aqueles homes daballes unha volta na miña casa, era moito escándalo.
-Aquí tiene el contrato para firmar, condesa.
-¿Firmar qué, carallo?
-Os dez millóns de euros que vai investir no Cinema Paxariño.
-¡Ai, meu neno! O teu Paxariño quere gañar os cartos ben rápido.
A miña sobriña Eva pasoume unha servilleta. Escribirá co lápis de ollos: "dalle os cartos falsos".
Xa non me lembraba deles. Son os cartos que utilizo cando vou mercar. Non para pagar, senon para amosar. Pago o pan cun billete de cinco euros bos, pero saco da carteira unha presa de billetes de cincocentos. As do Gadis viranlles os ollos. Mási lles virarían se lle metera un billetiño falso.
-Non fai falla contrato, meu neno. Trae isa man eiqui. Eviña, eres testiga de que eu poño dez millóns de euros no Cinema Paxariño e iste home pon...
-O oitenta por cento dos beneficios -interrumpeme a miña sobriña.
-Firme, condesa.
-Chega coa man, meu neno.
Os mestres puxeronse en fila para darme tamén a man. Non se tiñan en pé. Dinlles o pésame. Eles rían.
-¿Vai firmar un cheque, duquesa?
-Non, meu neno, vou a buscar os cartos á caixa forte. Eu sego os costumes de Monte Loureiro.
-¿Monte qué?
-Nada, neno. Non perdes nada aínda que non coñezas Monte Loureiro.
O mellor que houbo en Monte Loureiro foi o meu duque. Gañou moitos cartos no exército cos fondos reservados. Eu teñoos ben gardadiños en Suiza e alí han de quedar. Galicia e máis eu, ben vivimos sen cinemas e sen Hollywood.
LLama Gratis a cualquier PC del Mundo.
Llamadas a fijos y móviles desde 1 céntimo por minuto.
http://es.voice.yahoo.com
