ALEXANDRE
Quen tamén se namorou foi a miña sobriña Eva. Está toliña. Paso o día conectrada o Internet ise.
-Eviña, filla, sae de ahí que teño que escribirlle un mail o Uxío.
-Axiña, tía. Mi chico se va a conectar al messenger y tenemos muchas cosas que hablar.
Eu escribo cos dez dedos, pero non acabo a tempo. Salta o messenger. Eva está fora pintando. ¿Por qué non votarlle unha ollada o noivo da miña sobriña? Abrin a ventaniña... Era igualiño o meu cuñado. Máis xoven, pero igualiño. Eche ven certo cas mulleres namoramonos de homes que se semellan aos nosos pais.
-Deixame libre, tía. Xa está Alexandre conectado. ¿Non lle dirías nada, verdade?
-Deus me libre. Loito non levo polo meu duque, pero aínda non lle fun infiel.
A miña sobriña teclea, pon a cámara do ordenador, bica a pantalla, fala co home da imaxen. Endexmáis pensei que esta nena se namorara tanto.
-Denise hoxe puxo un boneco na cancela, duquesa. Hai que ter coidado -di o meu asistento Pepe.
-Non hei ter máis coidado cos outros días.
-Cambiou o meigallo.
Pois parece que sí. Tivemos un día ben tranquilo, sen xente depresiva á porta. Eu xa estaba cansa de decirlles que son a duquesa de Monte Loureiro e de curandeira non teño nin o nome.
-Tía, tes que facerme un favor grandísimo.
-Non me metas medo, Eviña, que o último favor que fixen saeume ben caro. Aluguei unha neveira e acabei maldita.
-¿Invitarás o meu mozo a xantar un día distes?
-¿E logo non llo podes levar a túa nai?
-Xa sabes coma é mamá, tía. Se non hai data de voda no recibe.
-Invitao cando non esté ela.
-Papá dirialle que metin un descoñecido na casa. Xa sabes que él polo ulido sabe se tivemos visita.
Accedín a invitar o noivo da miña sobriña. Hai que axudala , carallo. Ela non ten culpa dos pasi que lle tocaron. Miña irmán é máis recta cun pao de buxo e o meu cuñado non sabe defender a filla. Se ise rapaz de Vigo é unha boa persoa, ¿qué problema hai pra darlle un xantar?
-Teño que pedirche outro favor, tía.
-Pide, nena.
-Dixenlle o meu noivo que eras a condesa.
Tremaronme as pernas. Eviña decía que tiña que caracterizarme. ¿Quén pensaba que era eu? ¿Helen Mirren? Non, eu á condesa na interpretaba. Endexamáis me vestín de negro e non o vou a facer agora.
-Alexandre quere coñecer á condesa. Ela pode financiarlle un proxecto empresarial moi importante para Galicia.
-Eu pola miña terra fago o que sexa preciso, pero cartos non poño. Os investimentos hai que facelos con tino.
A miña sobriña di que no teño que poñer un peso. O vestido negro mercamo ela. Eu só teño que falar de economía con Alexandre. Quitame o medo. Se soio é falar, ben falo.
LLama Gratis a cualquier PC del Mundo.
Llamadas a fijos y móviles desde 1 céntimo por minuto.
http://es.voice.yahoo.com
