Non me digas que non
non mo digas
deixame a Fe de salvavidas
necesito a Deus para reñirllle
pra reclamarlle o meu destino
outro destino
ten que hableo
lonxe daquelo
preto disto
que coma un río vai indo
cara a mar nai de augas
que abre unha apreta
cun sorriso de mediodía.
Deixame crer
en ise Deus
e nese Cristo.
Deixame crer no loureiro
na carreira aberta pra min
na porta última sen pecho
antes da derradeira porta.
