Hércules, meu muso,
roubasme a alma
cando me abrazas
decindo baixiño
que son quen buscabas.
No medio da festa
raíña eu sintome
dona dun castelo
xefa da ledicia
deusa namorada.
E morro de gozo
vendote no palco
parando a música
cun canto adicado
a tua escritora.
Cronista de historias
as miñas, as túas,
as nosas conxuntas
as outras nas conto
porque hoxe non tocan.