A VIDA SEGUE
Uxío está moi contento en Palma. Gaña máis cartos que no Vaticano e ten mellor clima, pero eu sego rezando por un bispado para A Coruña. Non quero morrer sen ver unha catedral nesta cidade miña co meu fillo de bispo.
Tampoco quero morrer antes de que a miña sobriña Eva sexa unha pintora recoñecida. Eva a Picassa ten que chegar a algo se é certo que Deus existe.
-Denise separouse, duquesa.
-Pois vou a darlle o pésame, meu neno.
-Chega tarde, duquesa. Xa marchou.
-¿Deixoulle a casa ó carniceiro?
-Sí, duquesa, máis unha filla que está namorada do padrastro.
¡Valgame Deus! ¡Coma está o mundiño! Teño que seguir rezando para que don Bieito se apiade da Coruña e nos mande un bispo. Hai moitos pecados.
-¿Vai a sair, duquesa?
-Sí, meu neno.
-Non saia con ise home.
O meu asistento sempre me pide que non saia co conde de Talavera, pero eu non lle fago caso. Estou namorada, carallo.
Cando chego a Riazor, o meu conde está tomando o sol. Deitome o seu lado, bicoo e digolle co amo. Todos me miran abraiados. algunha vella santiguase.
-¿Cántos anos tera?
-Ten corpo de trinta anos, pero a cara...
Que falen. A min ninguén me rouba esta ledicia dun amor de verán.
O meu asistento Pepe volve a sair con Denise. Eu digolle sempre que teña tino, pero o amor é o demo: a cabeza vai polo carreiro dreito e o corazón botase ó monte.
Mira a miña sobriña Eva, alí está paseando co de Vigo. Fan boa parella: xóvenes, guapos i con futuro. Eva, se Deus quere, a chegar a algo cos seus cadros.
-¿En qué piensas, Clotilde?
-Penso no amor.
O conde de Talavera colle a miña man dreita entre as súas e bica o anel que me puxo o meu duque de alianza diante do crego que nos casou. O duque de Monte Loureiro nunca me bicou o anel. Non era de moitos bicos o condeado; por iso me namora iste rapaz: polo moito que bica.
-¿Sigues con novio, Clotilde?
-¡Rosita! ¿Soubeches co meu Uxío foi nomeado bispo auxiliar de Palma?
-El Papa perdió la cabeza: nombra obispos con pecado original.
-Ti tampouco estás libre do pecado orixinal, Rosita: es filla de Eva i Adán coma todos nos.
-Me refería a tu pecado carnal con ese hombre.
-Iste home é o conde Talavera, carallo. ¿Non lle ves maneiras de aristócrata?
Se non llas vía, non quixo verllas. Rosita colleu os seus netos da man e marchou da praia para alonxarse dos pecadores. Ela é moi perfecta.
-Empieza a llover, Clotilde. Piensa un deseo y se cumplirá.
Parvadas. ¿Por qué se ía a cumprir un desexo baixo a chuvia? O conde de Talavera volveume a bicar i eu desexei con todo o meu corazón que Eviña chegue a ser a mellor pintora do mundo e leve o nome de Galicia ata Hollywood.
Despois dise desexo sa non escribo máis verbas. Agora toca ceibalas, toca co meu desexo se cumpla, toca que Eva atope o seu sitio niste mundo inxusto.
Sofía L.
Yolanda Smith
Sé un Mejor Amante del Cine
¿Quieres saber cómo? ¡Deja que otras personas te ayuden! .
