A CASA DO BISPO
O meu fillo vai a vivir nunha casa da parroquia. Mudouse o mesmo día da misa nova na catedral de Palma.
-Xa está amoeblada, mamá.
-Ten uns mobles ben raros, meu neno. Ista mesa, por exemplo, parece que a fixo o demo.
-Habla bien, mamá.
-É unha mesa diseñada por Dali, tía -explicoume a miña sobriña.
-¡Valgame Deus! Erge unha patiña coma un can. Non, meu neno, eu en ista mesa non como.
Fumos pra outra sala e aínda era peor. A mesa agora tiña patas de galiña.
-Poñemos o mantel e non hai problema, duquesa -dixo o meu asistento.
O mantel non tapaba aqueles peiños de galiña. Fun para a cociña é ali as cadeiras remataban nuns pes con tacóns. Senteime. Eranche ben cómodas.
-¿Viches o futbolín que mercou Uxío, tía?
O meu fillo é un forofo do fútbol. Na súa habitación tiña o futbolín máis grande que eu vir ana miña vida.
Estabamos rematando de cear cando chegou Alexandre.
-¿Era ista a sorpresa que nos tiñas preparada, fillo?
-Este hombre financia la rehabilitación de las catedrales españolas, mamá.
-Non será cos meus cartos. Xa lle din para o Cinema Paxariño i foi unha ruina.
-De eso nada, duquesa. Los de Hollywood nos compraron los derechos de nuestra primera película.
A Alexandre encantoulle a casa do meu fillo bispo. Cria rodar a nova películo do Cinema Paxariño alí, pero o meu Uxío negouse.
-Os bispos debemos dar exemplo i non caer en cousas mundanas.
-Si se la dejas ver a los turistas ganas una pasta, Uxío. Pones el cepillo en la entrada y te lo llenan.
-Ti non distinges a casa dun bispo da dun probe, carallo. Cala un pouco e deixame falar a min: ¿vaste casar con Eva?
-Su sobrina no se quiere casar conmigo, duquesa.
-Ti di se te queres casar ti.
-¿Y usted? ¿Se va a casar con su novio joven?
Xa me esquencera do conde de Talavera. Moi malo é o mundo, carallo; non che perdoan ningún pecado. Por iso ten que existir Deus. Se non existira íamos todos para o inferno a darlle traballo o demo.
Eva estivo toda a noite calada. Alexandre falaba dos seus investimentos e ela calaba.
-Está botando contas, duquesa -dixo o meu asistento-. A súa sobriña quere a Alexandre, pero ten medo que non sexa rico dabondo.
-É ben máis rico cos outros noivos que tivo.
Hoxe pola mañán Eviña contoume as súas cavilacións.
-Alexandre quereme por interés, tía. Gostolle, pero máis lle gosto por ser curmán dun bispo i sobriña túa, que por ser eu.
Eviña é moi boa nena, moi inocente. ¿E logo pensa co amor existe sen condimentos? Un caramelo gosta, pero máis gosta se tes a carteira chea de cartos para mercar outro.
Sé un Mejor Amante del Cine
¿Quieres saber cómo? ¡Deja que otras personas te ayuden! .
