Respiro medo.
Medo
Medo
¡Medo!
Atada nesta cadea que me esgana
nunha cárcere cun nome que non quero.
Respiro medo.
Os cans ouvean.
A xente fala.
Eu teño medo.
Calo o medo e vou botando os pés.
¡Qué medo!
Unha pirámide de coñecidas escaleiras,
a rúa, máis medo, máis cans, máis xente.
Pero non son xente, non, son cans.
Todos cans.
Todos feras.
Enviado desde Correo Yahoo!
La bandeja de entrada más inteligente.
