1
Xa estou na Idade media
soño cando estou soñando
cun castelo onde viven
o meu corpo i os cartos.
Son Raíña do castelo
sen Rei preto namorado,
unha muller soa e ceibe
da que fuxen os cabalos.
Os cabaleiros só ollan
dende lonxe abraiados
porque unha muller soa
pode vivir ben calada.
Non saben ca poesía
sae quente e alumenado
as pedras do meu castelo
sempre ergido con traballo.
2
Decíasme a Raíña,
chamabame a Raíña.
A túa Taíña fun.
A Raínña del tamén.
Para ti era a nena
que xogaba con bonecas
soñando, sempre soñando,
alturas antes de telas.
Para él era a moza
anónima nos seus versos,
a que enchía os días
con poemas cor vermella.
------------------------
 | La Infanta Cristina vuelve este año a casa por Navidad (concretamente a La Zarzuela) a pesar del cordón sanitario que puso en torno a ella y a su familia la Corona, dicen los especialistas en ... modadebarrio.blogspot.com |
