Segues voando, gaivota,
enchendo o ceo con soños
que na terra xa están mortos.
Ti soñas realidades
mentras eu vivo tristuras
da que quere e non pode.
Hoxe vou soñar
que son gaivota e voó
lonxe, moi lonxe, tan lonxe
coma ti, gaivota miña, voas.
Hoxe vou abrir
a fiestra pechada aos soños
dunha porta aberta para min
e para os donos dos soños mortos
neste carreiro estreito e duro.
LIBROS
