Hoxe o desacougo atoume
a este eu meu asasino
coas mans do demo.
Deste xeito anduven, con presa,
ferida nas miñas feridas
fartas de lapas de vinganza.
Sentinme fera i ferida,
facéndome dano a min mesma,
inimiga, con moita dor.
Nonfun eu senos una besta
semellante a doutrora,
aquela xigante pequeña rapaza.
Deixei as miñas pegadas
polo camiño que me levou
do meu exilio aos meus segredos.
